Wiosenne poranki

Wiosną poranki bywają cudne
z życzliwych szeptów nocy się rodzą,
nieśmiało stają w progu by spojrzeć
jak można dobro za sobą wodzić

głaszczą rozterki z zalotną miną
czasem wypłoszą różem przykrości
ciepłem do myśli sączą optymizm
od słońca biorąc całus radości

lub piszą żale deszczu kroplami
za mgieł zasłoną kryją tęsknoty
wstają z posłania i lekkim tchnieniem
wpisują w dzień Twój promyk swój złoty.

Można rozpuścić wodze fantazji
gdy bez pukania poranek wchodzi
nie zburzy przecież porządku świata
niewiedza o tym, czym czas zaszkodzić.

autor

Maryla

Napisany: 2006-05-23 Dodano: 2006-05-24 05:05:17

Ten wiersz przeczytano 1017 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie