Wiosenny spleen
Sumienie na haku rozdarte,
drzewami smutnie rozkwitam,
kwiaty w kolorach umoczone,
czasu gąbkę wyżymam,
minuty kapią na podłogę,
jałmużną ocieka każda chwila,
znakiem życia tylko oddech,
niebo na patelni podgrzewam,
z motyką na słońce nie wyskoczę.
03.04.2009
Komentarze (6)
bardzo mi się spodobał, banalne przedmioty codziennego
użytku wplecione w niebanalne uczucia- ogólnie ciekwe
i poruszjące zestawienia to plus tego wiersza
Po to jest życie, żeby ten jeden raz właśnie tak
wyskoczyć. inaczej niewarte przeżycia...pozdrawiam
bardzo ładny ten spleen, pozdrawiam :)
ładny metaforyczny wiersz przemyślenia Pozdrawiam:)
A może byłoby warto?
rzeczywiście spleen :) ciekawe metafory, dzięki
smutnemu nastrojowi kontrastuje z pogodą za oknem...
choć już ciemno...;)