Makbet

Zły los zatacza coraz szersze kręgi,
zatrute szpony tygodnia,
zbliża się kolejna noc pełna tajemnic,
a wraz z nią bestialska zbrodnia,

To Makbet czai się w korytarzach,
przykrywa go wszechobecny mrok,
złe myśli wybrały rolę kata,
pomogły wykonać ostateczny krok,

Wyrachowana zbrodnia
pod płaszczem nocy,
wymierzona w króla,
władcę Szkocji,

Lady Makbet daje znak,
jej mąż ściska nóż w dłoniach,
zaraz zginie szkocki kwiat
pielęgnowany w królewskich ogrodach,

Przez pragnienie władzy, głód objęcia tronu,
niebawem zanurzy ostrze zdrady
przebiegły, cieniem skryty tan Kawdoru
w ciele Duncana władcy,

Kiedy zbrodnia się dokona,
Makbet wejdzie do łoża i zaśnie,
pięknie śniąc do rana
o swej głowie w krwawej koronie,

Lecz męczyć go będą koszmary,
nawiedzać zmarłych towarzyszy duchy,
za litry krwi przelanej dla władzy
nigdy nie utulą do snu jego duszy.

1995.IV.28

autor

Diogenes

Napisany: 1995-04-28 Dodano: 2009-03-24 21:58:50

Ten wiersz przeczytano 4201 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie