Wnętrze
Za dużo się staracie-
a to są tylko słowa.
Kończą i zaczynają-
od nowa ,się, od nowa.
I nie zrozumiesz liter,
boś już z innej planety,
co nie ma kształtu pieniądza,
nie sprawi Ci uciechy.
Głupi profesor kiedyś,
odgarnie nasze wiersze,
mówiąc głupiutkim studentom:
to było ludzkie wnętrze...
Wiersz jest jak studnia, w której odbija się dusza człowieka...
autor
JJ
Dodano: 2010-05-24 17:45:25
Ten wiersz przeczytano 482 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
niecodzienne ładne zbitki- planeta o kształcie
pieniądza (!),wiersz-ludzkie wnętrze (!) ...wyróżniają
utwór i poetę (!).
mądra myśl pozdrawiam
bardzo udany wiersz, wnikliwy, głęboki i prosty,
dobrze poprowadzony
jak dojrzale i subtelnie