Wniebowstąpienie
Czy rysowałaś kiedyś na sobie swoje własne
cierpienie?
Asymetryczne szkice w kolorze słodkiej
czerwieni
Czy patrzyłaś bezradnie kiedyś na szczęścia
zaćmienie?
W jesiennym końcu świata,zimnym piekle na
Ziemi
Czy szłaś kiedyś samotnie cmentarną alejką
wspomnień?
Błądząc po swym umyśle trawionym przez
depresje
Czy łzami pytałaś cisze:czemu życie pisze
dramat o mnie?
Odgrywając tragicznej kochanki pełną
rozpaczy kwestie
Zagubiona poetko,niszczy nas świat
spaczony
Okrutna rzeczywistość którą rządzą
sprzeczności
Zbyt wiele naszych marzeń pod ścianą
straconych
Za mało blasku szczęścia w tej chorej
ciemności
Kiedyś cię znajdę samotna córko Julietty z
Verony
Ponad światem spłoniemy w ogniu swej
Miłości...

hadrian gabriel

Komentarze (1)
Dobry sonet...ciekawa treść, bardzo mi się podoba