Wrastanie
Dnieje
las przedziera się przez mgłę
rzeka strząsa resztki ciszy
kieruje wiatrem roztopami
uzupełnia brzegi
ma coś z wiedźmy
zaczajonej pod lodem
prowadzi do siebie
nasyca wilgocią
muska gładzi
zanim wrośnie we włosy
zmieni w kamień
Zoro , mariat dziekuję popr
autor
ILL
Dodano: 2011-04-17 15:57:34
Ten wiersz przeczytano 1273 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
wszystko zostało powiedziane - więc stwierdzam tylko,
że wiersz jest piękny :)
Przybierajaca rzeka zmienia cisze w szalenstwo.Piekny
wiersz.+++
Bardzo ładnie potraktowany temat.
piękna a zarazem niebezpieczna tak jest już
natura...przyciąga a zarazem odstrasza...wiersz dobry,
refleksyjny...pozdrawiam
otaczają mnie w swojej codzienności:)
dary natury, żywioły, często jesteśmy bezsilni na
zachodzące zjawiska
...wokół mnie coraz mniej wody wysychają potoki i
coraz mniej lasu zjadają go korniki i to wszystko co
dzieje się w przyrodzie źle rokuje dla nas....
Przyroda daje piękno ale też może budzić lęk
w treści wiersza ukazany jest ten problem
p o z d r a w i a m
wiersz zatrzymuje zmusza do myślenia - ładny -
cieplutko pozdrawiam
uwielbiam tak wrastać w przyrodę, napisałaś, że wiersz
jest mroczny a dla mnie to magiczny świat; bardzo mi
się podoba ten wiersz :-)
rzadko dziś używane słowa doskonale wkomponowałaś w
wersy..brawo...
Ta wiedźma zaczajona pod lodem - troszkę rozśmieszyła.
Wiersz jest OK! Super wiersz. Lubię takie:)
Ciekawy wiersz bo czytelnika zmusza do myślenia :)
witaj, przyroda, symbioza z człowiekiem.
jaki to piękny związek, czasem zależność.
bardzo ładny wiersz. pozdrawiam
Witam. Ciekawie się wyraziłeś o wrastaniu. Temat
oddałeś w dobry sposób, czytając można to wszystko
sobie wyobrazić. Pozdrawiam:)