wspólnie budując ruinę

taki zwyczajny
kiedy twoja szyja go nie zdobi
choć czek napęczniał zerami



dlaczego wtedy wyszedłem
nie wyrwałem ścierwu spod żeber
i z pomiędzy nóg
(to jeszcze nic straconego)

dlaczego kanalii pozwoliłaś
przecież nie ma niczego
od pięćdziesięciu lat

dlaczego tobie nie oddałem
ostatniego centa


od początku nie wspomniałaś czego pragniesz


zapomnę
wszystko tobie kupię

i znów będziemy szczęśliwi

dziękuję Osamotniona20

autor

dream

Napisany: 2008-03-25 Dodano: 2008-03-25 14:50:21

Ten wiersz przeczytano 750 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie