WSPOMNIENIE
Cud miłości, siebie ofiarowanie,
a potem gorycz rozstania, pustka.
Wspomnienie, podszyte samogwałtem
i wszechogarniająca destrukcja.
Nasza bezbronność odarta z uniesienia,
porównywania, cierpienia, bliskości.
Żywy człowiek, nierealny człowiek.
Obraz w coraz większym oddaleniu…
autor
małgorzatak-m
Dodano: 2010-07-11 13:10:01
Ten wiersz przeczytano 865 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
witaj, różne są wspomnienia, zawarte w w wierszu nie
są jak widać jalepsze.
może o nich zapomnieć. sa nowe radośniejsze?
pozdrawiam
Witaj! Mam wrażenie, że dawno Ciebie nie było. Wiersz
krótki ale na tyle długi, by wywołać wspomnienia i
poruszyć. :)