Wśród (z tomu Smugi)
Smugi
wśród bólu i umierania
przyjaciół i wrogów, dziwek i świętych
rozkoszy i nudy
w niewoli, we śnie, w biedzie i
bogactwie
gdy nikt nie patrzy i gdy patrzy
gdy się coś dzieje i gdy nic się nie
dzieje
ale nie gdy planujemy
w panice tłumu Wolność prowadząca lud na
barykady
w chaosie okopów Skupienie nad źdźbłem
trawy
w bójce Wzniosła i niemożliwa chęć zawarcia
pokoju
Wigilia przerywająca wojnę
Pojawiają się, ujawniają
w krzemieniu i w liściu
Podczas spokojnego spaceru nad rzeką z
dziewczyną
żądza rodem z burdelu
Wzór losów rodu choć już znikły
genealogiczne drzewa
i wielopiętrowe domy
co było ukryte będzie ujawnione
zrozumienie odwaga prawda podłość
spokój artysty
nieobecnego faraona faraonów
Romeo i Julia w rynsztokach Wenecji
Pająk i mucha na jej salonach
Ktoś pięknie się nudzi
Ktoś brzydko nienawidzi
Fernanda del Carpio dopiero w samotności
staje się ludzka
co było ukryte będzie ujawnione
wśród wód, wśród rzek i wiatrów pustyń
gdy wyruszasz w podróż i gdy wracasz do
domu
Komentarze (7)
a grzech to tylko z nudy też
wracamy andrew, gdzieś wracamy, tylko ja chyba uważam
że powracamy, bo może tak chce Pan? no bo jak tak,
trzeba żyć, wybierać. Z raju Adama i Ewę wygnała nuda
Nasza ludzka droga.I krótka i długa. I dobra i zła
kończy się tak samo.
Pozdrawiam serdecznie, +
Miłego dnia
Odchodzą
odchodzą
bliscy i dalecy
nasza ludzka
ziemska droga
zostawimy ślady
które z czasem
przemijają
zapisane naszym
życiem karty
rozwiewa wiatr
czas smutku
zadumy...i radości
idziemy do domu
Pana
4.2023 andrew
Świetny!
Dobra refleksja wyłoniła się smugą...
Pozdrawiam serdecznie
Z podobaniem +
ciekawe.
Bardzo lubię Twoje smugi, plusik