Wszyscy rodzimy się niewinni

niektóre historie i wiatr nie uniesie


taki spokój jakby się nic nie wydarzyło tylko pająki przędą wścibskie szepty
ze szpar kartonu widziałem otwierane drzwi i stopy odsuwające taboret


później sąsiad z papierosem w ustach ciął pasek na szczęście z cudzego...

patrząc na fioletowe paznokcie matki zrozumiałem
własnie rozsypało się moje dzieciństwo
pękniętą konstrukcję domu pokrył kurz

nie umierają ci co odchodzą umierają ci co zostają

autor

anastazja

Napisany: 2017-10-11 Dodano: 2022-03-03 22:11:29

Ten wiersz przeczytano 916 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie