Wszystko jest niewiadomą, a...

Przeznaczenie nikogo nie oszczędza
obijając twarz wyrokiem prawomocnym.
Podłych bydlaków których chuć zwierzęca
w mróźny wieczór nie otuli kocem.

Zakuci kajdanami zamkną powieki
malujac pejzaże, mieszając barwy.
Strumień ich cierpień popłynie ściekiem
łącząc się w jedność z innymi ściekami.

Ból bywa dziwny, lecz nie brak mu uciech.
Prometeusz jęczał, przykuty do skały.
Skradł bogom ogień, wręczył głupim ludziom.
Wszystko jest niewiadomą, a czas płynie dalej.

Czy Bóg w którego zdarza się wątpić
usłyszy wrzask skomleń i lamentów ?
W płyciźnie nie chciałbym się utopić.
Nie pragnąłem nigdy zostać świętym.

Żyjemy po to by marnieć w trudzie ?
Z każdym krokiem jest wspanialej.
Zaspane niedźwiedzie muszą się ocucić.
Wszystko jest niewiadomą, a czas płynie dalej.

autor

don_Corpseone

Dodano: 2008-05-13 14:37:22

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie