Wybacz Kochanie!

On...
Wybacz kochanie! Niech to się nie kończy!
Zbyt mocno Cię kocham! Zbyt wiele nas łączy!
Wybacz kochanie! Niech to się nie stanie!
Zbyt mocno Cię kocham! Lecz wiem, że wciąż ranię!
Wybacz...
Spójrz w przeszłość, jak było pięknie.
Me serce na samą myśl mięknie.
Nie dałoby się tego wrócić?
Nasze cierpienia tym skrócić?
To co było nie wróci.
Chociaż czasem mam nadzieję.
Chciałbym wrócić.
Czas zabrania. Ty nie pozwalasz.
"Dla Ciebie nie ma tu miejsca".
Lecz zrozum, ja bez Ciebie nie istnieję.
Jestem tak po prostu zwykłym szarym cieniem.

Ona...
Wiesz, że nie wybaczę! Zbyt dużo krzywd się stało!
Nie widziałeś gdy moja dusza i serce cierpiało?
To wszystko zbyt bolało...
Odwrócić się nie dało.
Widać tak musiało być.
Nie nasza wspólna droga.
Różne kierunki ma ten świat.
Lecz każdy prowadzi...
Tylko nie wiem gdzie...
"Dla Ciebie nie ma tu miejsca"
Ja bez Ciebie tracę sens, nie istnieję.
Jestem tak po prostu. Lecz czym jestem? Cieniem...



Czy jeszcze ujrzę uśmiech Twój?
Zbyt wiele nas złączyło...
Czy jeszcze dotknę Twoich ust?
Zbyt szybko się zmieniło...
Czy jeszcze ujrzę Twoją twarz?
Rzeczywistość dopadła dziś nas...
Czy będę Cię widzieć, chociaż w snach?
Szkoda, że tak się stało...

autor

Zakochany Szekspir

Dodano: 2008-12-30 17:12:03

Ten wiersz przeczytano 2592 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie