Wybacz proszę

...wybacz proszę....

07.10.2006


podniosłaś mnie z kolan żalu
w godzinie rozpaczy dłoń podałaś
kiedy mrok smutku ogarnął
oświetliłaś drogę powrotu
pokazałaś świat pełen barw

nauczyłaś patrzeć w niebo usłane perłami gwiazd
padając pod krzyżem rozterk
nie widząc rozwiązania
obdarzałaś uśmiechem szczerym
głosem ciepłym co burzył mury zwątpienia

ja oplątany powrozem niedomówień
spętany goryczą żalu
nie dostrzegałem twego bólu
łez ocieranych ukradkiem
smutku na twarzy ukrytego pod uśmiechem

jakiż byłem ślepy
zapatrzony w swoje cierpiące serce
nie zauważałem gasnącego płomienia
teraz jednak zrzuciłem krępujące mnie więzy

chciałbym zabrać cię do gwiazd
objąć ramieniem
otrzeć łzę z policzka delikatnym muśnięciem ust
być przy tobie gdy pomyślisz
że świat odwrócił się od ciebie
tak jak ty trwałaś przymnie

wybacz mi zatem chwile boleści
których dostarczyłem ci tak wiele

Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-10-07 Dodano: 2006-10-07 14:40:45

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie