Wyczekiwanka
Bardzo stary wiersz
Znów mi źle, znowu czekam na kogoś,
znowu myślę: może da znać o sobie?
Może przyjdzie jakąkolwiek drogą?
Może w jakikolwiek sposób coś mi powie?
Dni mijają dostojnie i cicho,
niewstrzymanie, jak wyspy lodowe;
znów mi smutno i zmarzłam jak licho,
darmo ci oddaję ciepło wielodniowe!
A jednak czekam wytrwale na twe słowo,
znów marzę niby-jawę i niby-różowość,
a czas się toczy stalowo, ołowiowo...
A potem z wolna cholera mnie bierze,
myślę: znowu kochałam idiotę!
Wypisuję na białym papierze
moje myśli niesforne, myśli złote;
a to złoto miało być tylko dla ciebie,
ty kretynie nieczuły, chory, biedny!
No i znowu mam świat tylko dla siebie,
mój świat wielki, nikomu niepotrzebny!
A jednak czekam niechcący na twe słowo,
znów marzę niby-jawę i niby-różowość,
a czas się toczy stalowo, ołowiowo...
Dość już – myślę – nie będę już zwlekać!
Skoro nikt nie chce mego czekania,
skoro nikt na czekanie nie czeka,
czas poskromić właściwość kochania!
W środku domów wspaniale piętrowych
są mieszkania jak wnętrza skamielin,
czarna ciężkość zastępuje tam głowy –
myśl zwęglona bezpiecznie, bez
nadziei...
A jednak czekam – za późno czy
przedwcześnie? –
znów marzę niby-jawę i niby-różowość,
a wyczekiwać jest źle i boleśnie,
a stokroć gorzej – nie czekać na nikogo.
Oxyvia
Komentarze (48)
długi, ale emocjonalny i wartko płynie czytanie, dobra
puenta; jeszcze gorzej tęsknić za /nikim/;
pozdrawiam:)
Dziękuję za informację.
Jurek
Patrioto, wiersz był pisany jakoś w latach 80-tych, w
pierwszej połowie.
Och Oxyvio nareszcie jesteś, warto było czekać :)
Kochani, dziękuję za komentarze, jesteście przemili.
:)
Mariat, rozumiem, że wolisz krótkie wiersze? To rzecz
gustu, a także chyba i mody. Ale mój wiersz był pisany
w czasach, kiedy jeszcze nie było mody na skrótowość i
"sms-owość".
No cóż, może następnym razem trafię w Twój gust? :)
Piekna melancholia, a puenta pyszna:)
Pozdrawiam, Oxy:)
Ładne, ciekawe wyznanie. Mam nadzieję, że nie dotyczy
to autorki, a jeśli tak, to niech szybko sytuacja się
odmieni na lepsze.
Pozdrawiam serdecznie.
Oczekiwanie jest wpisane w nasze życie tak, jak
oddychanie, jedzenie, sen i... kochanie.
Poskromić się tego nie da mimo chwilowego (?) braku
różowości. Z każdą wiosną nadzieja na nowo pączkuje.
Refleksyjny wiersz, a puenta znakomita.
Pozdrawiam serdecznie Oxyvio :)
Interesuje mnie Oxy, kiedy ten wiersz powstał?
Nie dziwię się,że go odkurzyłaś i wkleiłaś.
Cierpliwość czekania aż bije w oczy,mimo zapewnień, że
kochanie można w sobie stłumić. Więcej już nic nie
potrafię napisać.
Pozdrawiam serdecznie
Jurek
Zgadzam się z puentą, w stu procentach.
Z przyjemnością Cię czytam, Oxyvio :)
Ta "Wyczekiwanka" z refrenem i mocną puentą bardzo mi
się podoba. Odnalazłam tu różne swoje myśli
niewypowiedziane na głos. Pozdrawiam :)
Czeka, kto wierzy, a wiara cuda czyni!
Pozdrawiam!
Twoja poezja mnie znowu powaliła!!! Jest tu wszystko:
miłość, żal, tęsknota, wściekłość, nadzieja. Aż ciarki
przechodziły przy czytaniu, niesamowity, cudowny
wiersz. Tyle w nim emocji. Och Oxywio!
Pozdrawiam:-)
Podoba się:)
na nikogo nie czekam martwie się po studiach pracę
dostanę pozdrawiam