Wyemigrowało
dławi mnie pusta przestrzeń
i omamy spokoju
z własnej woli
najbardziej drażni
bezsilność wobec fatum
i czuję jak migrują
ze mnie myśli
więc relacje z tobą
zaczęłam przeliczać
na strony
autor
@Najka@
Dodano: 2021-08-21 21:31:03
Ten wiersz przeczytano 1465 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Bardzo dobrze napisany.
Gratulacje.
Książka przyjacielem tylko w ciche dni?
Dziękuję serdecznie wszystkim za wizytę u mnie.
Przyjdą lepsze dni. Pozdrawiam :)
Dużo pisania na tych stronach i daleko. :)
Pozdrawiam Najko. :)
Witaj,
bywa i tak.
Czasem jest gorzej - bo słów po prostu brak.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
Wiersz zatrzymuje na dłużej i skłania do refleksji...
pozdrawiam Najkuś :)
Nie wiem, czy to dobry pomysł (z puenty) i czy pomaga,
ale pewnie inaczej się nie da... A ta pusta
przestrzeń... Cóż, wiem, jak potrafi dławić... Czasami
nawet ta pustka jest zbyt pusta, choć trudno sobie
wyobrazić...
Wiersz bardzo się podoba.
Pozdrawiam serdecznie, Najeczko :-)
Witaj Najuś:)
czasem może to być dobra książka:)
Pozdrawiam serdecznie:)
nie da się powstrzymać myśli...
Czasem tak robię, bardzo często, nie czasem.
Przeliczam strony, myślę i wspominam tamten czas z
Siostrą.
Piękny.
Bardzo wymowny i czytelny przekaz i te relacje
przeliczane na strony, pozdrawiam ciepło.
Jakiś bardzo pesymistyczny wiersz, na szczęście nie
znam pustej przestrzeni,
a co do fatum to nie bardzo w nie wierzę, myślę, że
sami swoim losem kierujemy, czasem chcą nim kierować
inni na siłę wbrew naszej woli, ale silne jednostki
maj ą to doopie.
Dobrego wieczoru życzę Najko.
I zostaje pytanie, czy to pomoże...
Pozdrawiam :)
Głowa do góry jutro będzie słońce ...