Wyrwani z otchłani betonowej...

Dla tych,którzy myślą że życie jest dla forsy!

Świat po którym stąpam,to tak jakby moje stopy szły po szkle..
Ludzie z którymi przebywam to tak jakby zwierzęta w miejskiej dżungli,ludzie którzy wyrwani zostali z betonowych ścian..
Życie me biegnie..lecz dokąd mu tak spieszno?
To nie ekspres,
nieczekam na niego,
niepotrzebny mi bilet..
wystarczy że jestem...
Zgnile środowisko,o przepalonym kolorze szarości uczuć..Dlaczego?

Bo ludzie niemają juz serc...

Powiedz mi proszę dlaczego?
Dlaczego licza sie tylko pieniadze?
Jesteśmy egoistami,sknerusami..i niegnęb mnie prosze..ja tylko prawde mówie..

Ludzie stracili umysł,a ich sercem są banknoty- im więcej maja ,tym bardziej są szczęsliwi!

Ale nie o to chodzi,prawda?Obejzyj sie człowieku,za siebie!
Tak za siebie,ile szkód narobiłes przez to że masz klapki na oczach?
Ile wokół minełes serc?ile to dusz było?
Jesteś jak nic..jesteś zerem!Poszłes na dno!
U ciebie liczy się tylko materializm!
a tak wiele mineło..
Więc spojrzyj sie za siebie..
Za siebie człowieku..

autor

Szekielka

Napisany: 2007-02-21 Dodano: 2007-02-21 23:31:41

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie