wyrzucone

moi zmarli mają twarze z deszczu
przywabia ich smak zielonego szkła,
brzęk kluczy, ciepłe wgłębienie na poduszce,
pasek od dawno wyrzuconego i zakurzone okulary

pamięć jest jak jad, kiedy razem ze mną
krzyczą „zima! zima!”, a potem odchodzą

nocą cisza szarpie w pustych pokojach
dziś znów śniło mi się, że będę się bał









p. Andrzeju Ś
- primo: jak dla Pana to Panie komnen, bo na "ty" przechodzę z kim chcę i na pewno nie ze wszystkimi; Pan do tego grona nie należy :)
- secundo: nie wiem co niby miałbym zrozumieć i zapewniam Pana,że będę się pojawiał z moimi komentarzami pod kiepskimi wierszami i "klub wielbicieli kazapa" mnie nie zastraszy.
- tertio: z Pana umiejętnościami i wiedzą na temat poezji może Pan sobie komentować do woli- chętnie poczytam i się z Pana pośmieję.

autor

komnen

Dodano: 2009-02-11 10:32:30

Ten wiersz przeczytano 1580 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie