Wyznania człowieka samotnego

Dedykuje ten wiersz ludziom Którzy, pragną miłości ale nie mogą jej znaleść bo wszystkie ich starania w tej sprawie zawsze spełzną na niczym.

Miłość po prostu dla mnie nie istnieje,
jest jak w Afryce śnieżne zawieje
Nigdy jej nie zakosztowałem,
choć wnikliwie szukałem

Miłość to ból, cierpienie i odrzucenie
to moje prywatne stwierdzenie,
Moje miłosne starania przepadają jak kamień w wodę
pogłębiając moją i tak nieszczęsną dole,

Choroba zwana samotnością trawi moje ciało,
serce, niewiele brakuje aby spróchniało
Jestem prawie wrakiem,
tylko ukochana kobieta może być moim lekiem

Moje gorzkie łzy , płynące w czasie święta zakochanych
tworzą Potop, rodem z opowieści Biblijnych,
Wtedy jestem gotów zrobić wszystko
aby znaleźć to uczucie rozpalające we mnie pożądania ognisko,

Dla mnie miłość jest jak Ambrozja dla zwykłego śmiertelnika,
wcielam się czasami w Tezeusza Wojownika
Aby pokonać Minotaura,
jakim jest nieśmiałość i wzgarda

O miłości! Wielka siło!
spraw aby mi się przytrafiło,
Coś co odmieni moje puste dni
abym był z dziewczyną co mi się codziennie śni.

autor

poniol

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2007-11-08 23:13:30

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie