Za duszy ciszą

lękliwie nasłuchuje
tego odgłosu ulotnego
„nie, na pewno jeszcze nie” – myśli
zaufania
ani pewności
nie czuje

jeszcze jeden odgłos
- jakby ktoś
ze wszystkich sił
starał się
nie wydawać
żadnego dźwięku

mojego serca drżenia
ani duszy cienia
nie śmiem nawet
zmieniać - ich koloru
czy odcienia
wytężam zmysły

jest!
pierwszy jej gest
pierwszy promień!
chyba raju
czy też rozkoszy
- bezbrzeżnego spełnienia

bezbarwnie więc zniknę
z obietnicą że tu przyjdę
teraz już dłużej
bez poruszenia
nie udźwignę
tego uniesienia…

autor

Wicek

Napisany: 2008-07-16 Dodano: 2008-07-17 05:51:46

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie