Za mało
dla anonimowych znajomych w mym życiu
Przeglądam zdjęcia
zakopane gdzieś pod
stertą papierów, w którym
zawarte sa wspomnienia...
Tylko, ze dopiero teraz
wiem, że wielu z was
kochani pozostało dla
mnie anonimowych...
Nic o was nie wiem,
choć tyle razy miajałam
was w pośpiechu!
Wiem, że teraz jest
już za późno
by odwzajemnić
uśmiech z tamtych lat...
Może czasu było na to
kiedyś zbyt mało?
Nie....a może jednak...
tak - to on uciekał
nam w szkolne podręczniki,
a my go nie
potrafiliśmy złapać...
Za mało go było
i za mało nam go zostało...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.