Za ścianą

Aż ciarki przechodzą na samą myśl...
Wiersz bardzo ładny, pozdrawiam

Zło na swoje dno, dobro swój szczyt i tylko ten kto
potrafi balansować w tym, potrafi utrzymać się na
powierzchni. Czasem jest to trudno, ale zawsze po
każdym fakcie musi nastąpić zmiana i tylko zależy od
nas samych, czy się pogrążamy czy przyjmujemy, że tak
być musi i optymizm mimo wszystko nas nie opuszcza.
Ale to już sami musimy sobie z tym radzić, bo to
zależy tylko od nas. W wierszu mimo wszystko optymizm
chyba wziął górę nad klęską. Dlatego nigdy nie trzeba
się łatwo poddawać i myśleć zawsze pozytywnie.

Podoba mi sie.

Bardzo ładny wiersz, tak smutny jak jej życie.
Pozdrawiam:)

przejmujący... bardzo... brakuje mi słów

utknęła w swym sercu bez klamek... hmm...podoba mi się

Bardzo mnie poruszył. Czytam po raz wtóry i podziwiam,
potrafisz pisać. Ogromny aplauz:))

Pięknie napisałaś o zagubieniu , zalęknieniu i
wyalienowaniu z powodów przez siebie nie zawinionych.
Pewne przeżycia, doznania z dzieciństwa mają wpływ
na całe życie. Są ludzie którzy nigdy się z tego nie
otrząsną.Pozdrawiam

A któż się o nas dowie,
gdy się zamkniemy w sobie?
Pozdrawiam!

rytmiczne wystukiwany krokami czas,i jasne płomienie
oświetlające mroki, optymizm i wiara spełni pragnienia

Bardzo ładny wiersz, dla mnie w smutnym a nawet
dramatycznym klimacie (tak odbieram). Trzy pierwsze
strofy świetnie się czytają, czwarta nieco odbiega.
Mam nadzieję że nie obrazisz się na taką propozycję:
/A dzisiaj kiedy wstaje do życia/chciałaby poczuć znów
wiatr we włosach/i smak miłości, swój temperament/ale
utknęła w sercu bez klamek./Zrobisz jak zechcesz.
Pozdrawiam.

Dobry i potrzebny.

Czasami życie płata nam rózne figle ale nie należy
tracić nadziei, że i dla nas przyniesie coś co
rozgrzeje serce i nada życiu smaku. Myślę, że wyjście
się znajdzie:) Pozdrawiam:)