Zabij Mnie

We dnie rozum w przeręblu miłości resztkami sił topi się
W nocy zaś cichy ból minionego jutra nie pozwala żyć snom
A wszystko takie proste łatwe wręcz śmieszne a jednak tragiczne
Bo któż potrafi z uśmiechem serce wydrzeć z ciała
Kto wspomnienia płomieniem żądzy zamazać
Czy już zawsze ten cierń na mym grobie będzie rósł
Czy twe dłonie kiedyś zafalują oceanem herbacianych róż

I znów na białej polanie śniegiem skrwawionej siedzę sam
Który to już raz miałem być bez szans
Który raz kładli mnie w powstańców wymarły las
Oj nie jeden jeszcze raz przyjdzie diabłu spojrzeć w twarz
Jak nie jeden raz mówiąc kocham po cichu odwrócisz twarz

Choć twe słowa chwiejną szczerością napełnione
Choć oczy z łez obeschnięte
W którą one patrzą stronę ja do dziś tego nie wiem
Bo patrzeć znaczy mówić czy znaczy być
Czy wiesz, co odpowiedzieć mi?
Czy wiesz jak dalej żyć?
Czy dalej chcesz miłością zabijać serce me…
Toć lepiej zabij od razu i mnie

Przeczytaj raz jeszcze zanim mi odpowiesz

autor

Szczensciarz

Napisany: 2005-01-20 Dodano: 2005-01-20 14:20:05

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie