ZADUSZKI
Za was zmarli się dziś modlimy
Będących w raju lub w mękach
Idziemy groby wam ustroić
Garść świec niesiemy w rękach
Od świec zapłonie pożarem
Cmentarz i wieczór jesienny
Wieczór jak wielki karawan
Smutny, głęboki... trumienny
Kapią nam łzy na groby
Jesiennego deszczu kroplami
Klęcząc gorąco się modlimy
Dawno pomarli – za Wami
Dzisiaj my w groby wpatrzeni
Nie dumni z naszej wielkości
Wiemy, że i po nas pozostanie
Proch tylko kiedyś i kości
Komentarze (19)
Pamięć o najbliższych to wazna dla nas misja do
spełnienia- to swoista sztafeta pokoleń.Ciekawy, ładny
wiersz.
refleksja w dobrym wykonaniu ,bo i coz po nas
pozostanie ,byc moze tylko pamiec
Dobry refleksyjny wiersz , świetnie napisany .
Wiemy, że i po nas pozostanie
Proch tylko kiedyś i kości
- myślę ze to co najistotniejsze pozostanie w sercach
tych przy których żyjemy...tylko tak żyjmy by miało co
pozostać,refleksyjny wiersz...