zagajniczek

Była piękna i powabna niczym wiosny tchnienie
w każdym młodym kawalerze budziła pragnienie.

Gdy ją ujrzał o zachodzie, z pagórka schodziła
przyglądał się jej ukradkiem, wtem się odwróciła.

Jej usteczka niczym karmin lekko rozchylone,
wyszeptały coś cichutko w kawalera stronę...

Olśniony jej pięknością i ciałem powabnym,
stał tak, niemy,wpatrzony,prawie niezgrabny.

Jej oczęta błyszczące w kolorze migdału,
leciutko się zwęziły, szepnęła po-ma-łu

Chodź ze mną Adonisie, poniesiesz mi kwiatki,
weź te róże i mój koszyk muszę iść do matki

Szli ścieżką wąziuteńką w stronę zagajniczka,
ona mówi, nie zgub miły kwiatków i koszyczka.

Szedł tuż obok wąsko było cały był spocony...
zerkał na nią,na jej dekolt,gorset rozchylony.

Wtem upuścił bukiet kwiecia, koszyk się potoczył,
a młodzieniec rozogniony do panny przyskoczył.

Cóż ty robisz szepcze panna trochę przerażona,
moja matuś w domku czeka, będzie obrażona

Twojej matce nic nie będzie jak się troszkę spóźnisz,
chodźmy tutaj w ten zagajnik, gorsecik poluźnisz

Ona czuła na swym ciele jego twarde...dłonie,
on ją prosił pot go zrosił, pobladły mu skronie

No więc dobrze rzekła panna, chodźmy lecz na krótko,
zróbmy wszystko tak jak trzeba czasu mam malutko.

Kiedy weszli w zagajniczek skowronek im śpiewał,
trawka rosła, księżyc świecił, młodzieniec dojrzewał.

Pora na mnie, świt już bliski, ona rzekła wstając,
lecz on z trudem się podnosił drzewka się trzymając.

Z tej historii czas wyciągnąć morał jak świat stary
że należy zawsze zważyć, siły i zamiary...


robe

06.01.2014r

autor

robe

Napisany: 2014-01-06 Dodano: 2014-01-27 01:44:40

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie