zagmatwanie
Korzenie drzew wyrwane z ziemi
To strzępy serc miotających się we śnie
Drzewo nowe wyrośnie
A człowiek dalej się miota
Bo pogubił wszystkie klejnoty życia
Drogi proste stały się kręte
Bo ciało obrasta mchem
obłudy i chciwości
Gdzież jest więc słonce
wstającego poranka
Gdzież jest więc księżyc
uśmiechu dobroci .
Komentarze (2)
Bardzo ładny wiersz.Co odpowiedzieć,na zadane w
wierszu pytania."Ludzie się zmieniają"-obrastają mchem
chciwości itd:-(((
Świetna puenta - wiąże sie z treścią wiersza!