Zagubieni
Zagubieni w pośpiechu
biegniemy przez życie,
które umyka jak płatki śniegu.
Pomykamy jak chmury
gnane wiatrem w przestworzach ,
otoczeni ludzkimi twarzami
zabłąkani w pośpiechu,
a życie umyka jak bystry potok
który przepływa przez palce.
Może czas się zatrzymać
spojrzeć w siebie głęboko
i odnaleźć swój uśmiech beztroski .
Pofrunąć wysoko do słońca i ciepła
otuleni marzeniami które mogą się
spełnić.
Komentarze (1)
Cała prawda w kilku zdaniach. Ładnie napisany. Powiało
trochę optymizmem. POZDRAWIAM