zagubieni w ciszy
Znowu uciekłaś , gdzieś w ciszę czarną
i znowu pragniesz wszystko zapomnieć,
a ja zostałem choć tak nie chciałem,
wszystko tak łatwo dzisiaj przypomnieć.
Zapalę ogień wśród nocy ciemnej
co mrok rozświetla i duszę grzeje,
a zamiast drewna do niego wrzucę,
radość, marzenia , sny i nadzieje.
Bo tylko dla Cię, wszystko jest proste,
a rozwiązania spadają z nieba,
czy oprócz marzeń i nowych wrażeń
niczego więcej Ci nie potrzeba?
I zamiast serca , świat pokochałaś,
i wszystko co w nim królem zdobione,
w nierównej walce , na drugiej szalce
konają serca strzałą ranione
Komentarze (10)
Jakże bliski smuteczek...,
pozdrawiam serdecznie:)
Rozczarowanie, miłością, która, pokochała świat.
Przykra jest, nieodwzajemniona, miłość.
Podoba się przekaz wiersza, czuje się emocje.
Pozdrawiam, serdecznie.:)
Szkoda wrzucać do ognia radość, marzenia, sny i
nadzieje, bo się spalą bezpowrotnie. A bez nich trudno
żyć.
Pozdrawiam serdecznie.
Jest czar w tych wersach
Zostawiam podobanie
:)
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam
Szczery młodzieńczy tekst :)
/dla Cię/ brzmi trochę zabawnie mz
Pozdrawiam
Wiele jest takich zagubionych serc, które chowają się
w ciszy i ciemności zamiast wychodzić na światło
dnia... Pozdrawiam Cię serdecznie Abyss:)
Za Sławkiem Sad.
Cię, ci. Pozbyłabym się tego drugiego.
Nieodgadnioną jest dusza kobiety. Kosz może moeć różne
przyczyny. Ciekawy wiersz.
Ostatni wers pierwszej strofy nie podoba mi się. Coś w
nim jest nie tak. Chcesz spalić radość, marzenia , sny
i nadzieje? To zostanie z nich popiół. Dlatego msz ten
pomysł z ogniem nie jest najlepszy, lub nie najlepiej
wykorzystany w wierszu.
lato lato wszędzie tak mi się zanuciło ... bo tutaj o
miłości -