Zagubienie
Zamykam oczy szukając myśli
mknę przez przestworza
wyścielone gwiazdami
a marzenia pachną lodem
o smaku śliwki amerykańskiej
Przypominam sobie wszystko
każdą chwilę dotyk ciepło
energię z którą wnosiłem
Cię na rękach do Twojego
pokoju Był nasz w pełni
a później pustka czas
wyrzucić śmieci odnowić
siebie poszukać wartości
zgubić się szukając siebie
mimo straty tego co najważniejsze
Prosiłem wierząc na wieki
wpatrując się w ostatnie zdjęcie
wspólne wszystkie wakacje
My - ususzyłaś moje kwiaty
gubiąc uwielbienie
gubiąc zapatrzenie
gubiąc samą siebie
Gdzie teraz jesteśmy?
Komentarze (3)
W życiu często bywa tak że musimy coś stracić aby to
docenić lub nabrać dystansu do niektórych spraw,
pozdrawiam.
ciekawie napisane, lekki nieład potęguje poczucie
straty
Pomiedzy proznia,a pustka?