zagubiona w marzeniach

taka dama, radosna osóbka
jej twarz wciąż się śmiała
i szczęściem promieniała
serce jej wielkie choć sama malutka

tak kiedyś było
lecz teraz w ciemnościach zamknięta
ubrudzona krwią i łzami a dusza pomięta
jej szczęście się skończyło

swym milczeniem o pomoc woła
w szczęśliwych marzeniach się zagubiła
chciała dobrze ta dziewczyna miła
to jej nowe życie, jej niedola

była niewinna i dobra
odwieczną walkę z życiem przegrała
o braku zaufania i przyjaźni zapomniała
ta miła panna mądra

autor

Samantha

Dodano: 2007-02-15 15:13:39

Ten wiersz przeczytano 976 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie