Zagubiony

Jakie to wszystko przewrotne
Ja już dłużej tak nie mogę
Jedno z drugim nieistotne
Jak kreować swoją drogę

Czas taki nieogarnięty
Smutek w sercu ciągle wielki
Zapłakany, w łzach ujęty
Niech ktoś skróci moje męki

W świadomości nieświadomy
Skraj rozpaczy, żalu, złości
A radości nieznajomy
Doświadczający podłości

Sam samemu sobie winny
Nic nie stracił, bo nic nie miał
Lecz dlaczego taki zimny
Nie rozumiejąc nie zmieniał

Nie chce ciepła, nie ma skruchy
Jego dusza nie powstanie
Umarł bo był taki kruchy
Pamięć po nim nie zostanie

autor

inny_niz_wszyscy

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-11-20 22:17:58

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie