Zakończenie

niechaj ten sen nie mknie w rozgoryczenie wprost
bo posród sladów jego stóp
pozostanie jeszcze krótki śpiew
tańcząc w głowie raz po raz

prócz w środku pustej przestrzeni
nic po oddechu nie zostanie więcej
bo to tylko lekkością zapamietany fragment
oderwany od nieważkości szarych słów

niech zegara wskazówka pozostanie jednym tchem
sformatowany czasu bieg odlicza tylko wzrok
jutro pojutrze odnajdzie swój głos
ptakom przyszłym trzepot skrzydeł zamiera

środek zęwnetrzny w duszy szamotając
okupuje wokól myśli roztargane wiatrem natrętnym
zewsząd rozpryskując goryczy słownej sól
niechaj nie mknie w rozgoryczenie wprost

autor

Evella

Dodano: 2007-05-03 11:49:00

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie