Zakonnica

Kiedy do serca tulisz pustkę tylko
Nie czując w dłoniach ciała ni łachmana
Żałośnie patrzysz swym zazdrosnym wzrokiem
Pragnąc przez kogoś znowu być kochana

Różowy obraz twoim jest złudzeniem
Potrzebą chwili rajem utraconym
Dawno rycerze o ciebie się bili
Los zgoła inny tobie przeznaczony

Pomimo wszystko kochaj i wybaczaj
Wsłuchana w słowa milczącej miłości
Wzroku swojego nigdy nie odwracaj
Czym że jest wszystko w obliczu wieczności

autor

przyjacielBiB

Dodano: 2010-04-29 18:19:05

Ten wiersz przeczytano 780 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie