Zakrzywiona czasoprzestrzeń

Ech czasie tyranie, choć wieczność przed tobą
godzinom szczęśliwym kajdany zakładasz,
blask oczom zabrałeś, melodię mym słowom,
w przeszłości zamknąłeś chowając jak grabarz.

Z niewoli Chronosa uciekam nocami,
choć czasu nie wstrzymam zachować go mogę
w pamięci i w sercu - co kocha bez granic,
na krosnach tęsknoty rozwijam osnowę.

Jak ptaki spłoszone wzlatują obrazy,
powietrze wibruje od perfum zapachu,
iskierka drży w oku spływając po twarzy,
kontury anioła rozświetla wśród kwiatów.

Powraca materia w przygasłe przestrzenie,
trój-wymiar molekuł nabiera kolorów,
czas stanął zaklęty przez serca alchemię,
ust czerwień przyzywa słodyczą likworu.

Układam pragnienia na życia blejtramie,
żywiony nadzieją zostaję kwestarzem
i żebrzę o dotyk, o dłoni splątanie...
Jutrzenka mnie budzi, pryskają miraże.

autor

Rymetius

Dodano: 2012-07-10 10:18:06

Ten wiersz przeczytano 1130 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie