Zakwitł bez

Wspomnieniem na śniegu zapisał się przeszły czas.
Słownik życia zubożał,
nie potrzeba mu zbędnych słów.
Serce nie tęskni,
stopniał smutek i żal.
Zaczynam żyć w letnią porę:
z dziesiątkami wykreowanych marzeń,
z setkami barwnych pomysłów,
z tysiącem prawdziwych uśmiechów,
z milionem nowych przeżyć,
z miliardem pierwszych oddechów.
Mój przepis na szczęście:
nie szukać sensu w bezsensie,
nie chwytać tego, co nieuchwytne,
nie żywić nadziei w beznadziei,
nie poszukiwać prawdy w nieprawdzie.
Wczoraj cieszyłam się, że wyszło słońce.
Dziś cieszę się, że zakwitł bez
bez Ciebie.

autor

*waterfall*

Dodano: 2012-06-18 15:39:46

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie