Żal, łzy i w tym wy

Ciągle łez strumienie,
lecą po policzkach,
bo życia radość odchodzi,
a żal i boleść pozostawia
Te stare rany bolą
i boli też serce skrojone.
Nadzieję w ręku trzymam,
ale powoli wyślizguje się mi,
gdyż w kałużach łez tonę.
To w was jest decyzja,
jeśli źle wybierzecie utonę
jak kamień na tafle wody rzucony.
Proszę was o walkę.
Sensu nie ma film
nagrany tylko do połowy.
Są w was jeszcze marzenia.
Nie odchodźcie, bo już poszliście za daleko.
Sama, sama jestem w tej nędzy otoczce.
W oddali widzę światełko,
co woła : " Będzie lepie!"
Czy wierzyć tej wyroczni?
Bo wy już nic nie gwarantujecie.
Nienawiść miesza się z goryczą.
Czas mija tak powoli, serce wali coraz mocniej, bo nie wiem co nastąpi za pięć minut.
Jednak czekam i w końcu dobry wasz wybór.
Jego niewidzialna moc dłoń mi podaję.
Znów żyjemy w dobrym świecie.
Tęcza wszystko ogarnęła i
obietnicą lepszego tchnęła.

autor

Aura16

Napisany: 2014-02-26 Dodano: 2014-02-26 22:12:27

Ten wiersz przeczytano 1120 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie