zamyślenie
welon mgieł oblekł pusty park
liści słał w szary dywan żal
zabrał blask brązem złoto tkał
ciepło kradł
drzewom szadź zima czapki da
słońce grać będzie tęczą barw
śnieg do cna świerkom nada szpan
zaśnie park
zieleń drzew i soczystość traw
w sobie mam taki mały raj
tobie dam niechaj w duszy gra
czule wiatr
autor
MariuszG
Dodano: 2016-11-25 08:25:33
Ten wiersz przeczytano 1552 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
Valerio, Madame Motylek,
dzięki za odwiedziny i miłe słowa.
Miłego dnia :-)
Przyroda połączona z uczuciem.
Czy może być coś piękniejszego?:)
Pozdrawiam
pięknie przekazujesz uczucie:)
Bronko, Halino,
dzięki za miłe odwiedziny i komentarze.
Pozdrawiam :-)
Mamy takie cheile zamyślenia, a one i dobre owoce
rodzą...choćby i wiersz, jak ten...pozdrawiam
serdecznie
Fajny ciekawy wiersz. Pozdrawiam Mariuszu.
Al-bo,
starość nie radość
- przecinków nie dość. ;-))
Jagodo,
dzięki.
Pozdrawiam :-)
:))
starosc nie radosc:)
Ladnie peel sie zamyslil :)
Shizuma/Kasiu, Agarom, 44tulipan,
dzięki za miłą wizytę i poczytanie.
Pozdrawiam :-)
niech ten wiatr czule w sercu gra
pozdrawiam:)
Pieknie wyszlo zapewne przez "zamyślenie"
Pozdrawiam
Podoba mi się jeden rym i ogólnie całość :)
Klaryso, Julio, Ziu-ka, Limuze, Krzemanka, Taki Sobie,
Grusz-elo,
dzięki za miłą wizytę i poczytanie.
Słonecznego dnia :-)