Zapatrzenie w wieczność

Bladość serca
chłód uśmiechu
usta pełne słów niewypowiedzianych
oczy wpatrzone w iskrę nadziei
nić myśli przecięta chwilą zapatrzenia
uniesiona ku nowym przestrzeniom


a dusza w obłokach szczęścia
ogrzana łaskawym miłości spojrzeniem
owiana przez lekkość ciężaru własnej istoty
odmiennej niż dotychczas
rodzącej się dla początku ale już bez końca
i dla pełni
w której jedyną pustka staje się przeszłe cierpienie


to cisza doskonała
cisza pełna Ciebie

mojej babci, ktora nauczyła mnie młodości, a której dzisiaj już ze mną nie ma

autor

Magda Rosa

Dodano: 2006-05-05 16:30:26

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie