Zapisałam już tyle kartek

zapisałam już tyle kartek
na których zatrzymałam
miłość i przyjaźnie
tęsknoty i radości
i moją prywatność

prześwity uwidaczniały
ogromny ból schowany
w głębokich czeluściach
mojego ja - krzywy grymas
zastępował uśmiech

złowrogie telefony
przynosiły grozę
podstępny telewizor
oznajmiał kolejny kataklizm

nawet prasa komunikowała
kto z kim i dlaczego
na pierwszych stronach
królowały stringi
w filmach słychać tylko
...mać...mać...mać

wczoraj odeszła
Wisława Szymborska
zabierając ze sobą uśmiech
czyżby tam było
zapotrzebowanie na Noblistów

wokół wszystko kipi
wrzawa rozlewa się
po kontynentach
siarczysty mróz nie studzi
zapalnych ognisk

po co budować stadiony
przecież wyniki
zatwierdza się w szatni

czy warto poświęcać
następne kartki
gdy człowiek pragnie
lekarstw i chleba


czarnulka1953
02. 02. 2012

autor

czarnulka1953

Napisany: 2012-02-02 Dodano: 2012-02-02 20:56:37

Ten wiersz przeczytano 332 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie