Zapominając o dzieciństwie
Wiersz napisałam, kiedy jeszcze patrzyłam na świat oczyma nastolatki i buntowałam się wszystkiemu i wszystkim.
Opłakuję gorzkie męki
i wpatruję się w roześmiałe twarze.
Opuchnięci bólem i cierpieniem
tak naprawdę się nie znają.
Wszystko zmienia się...
Krwawiący nienawiścią ojciec
składa parszywe przyrzeczenia.
Opłakuję gorzkie męki z żalem, zapominając
o dzieciństwie...
Z wyrazami szacunku do Kochanego TATUSIA!!!!!!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.