Zapomniane
Jesteśmy jak te drzewa powalone wiatrem
Jesteśmy jak dzieci we mgle
Smak prawdy nie znany nam jest
Szukamy błądząc by znaleźć
Znajdujemy by przekonać się
Że ciągle szukać należy
Na dnie
Gdzieś ukryli sens i ucichł śmiech
Wspomnieniami żyjemy
Co wieczór budząc się
Jesteśmy
Nadal trwamy
Choć minął już nasz czas
O świcie zasypiamy
By w wieczór znowu wstać
Modlitwą naszą błogą
Do Boga modły nieść
W milczeniu dostrzegamy
Miłości Jego sens
Jesteśmy na dnie duszy
Bo dobrze wiedzie się
Lecz ciągle powracamy
By radość światu nieść
autor
Liadan
Dodano: 2007-12-15 14:28:13
Ten wiersz przeczytano 504 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
tak jesteśmy tutaj po coś :)
a jeśli niesiemy radośc ,której tak mało -to tylko
sie z tego cieszyć :)(+)