zapomniane kamienice
zapomniane kamienice
pozbawione piękna starodawnych fasad
pomarszczone lica obdarte z kolorów
wyniosłe wśród ruin całej piękna krasie
giną przytłoczone nowością folkloru
w zapomnieniu swoim wytrzeszczają oczy
jakby chciały spojrzeć na ulicę całą
rozpoznać znajome rzemieślników twarze
śpieszących sprzedawców którym zawsze
mało
wyrwane z letargu betoniarek mową
wychwytują strzępki ogłaszanych wieści
drżą w posadach całych czują że
nadchodzi
duży ścisk wśród domów by wszystkich
pomieścić
w milczeniu czekają na kogo los padnie
by na szafot złożyć swoją starą głowę
wyburzane siłą znikają z ulicy
na ich miejscu rosną domy całkiem nowe
Komentarze (1)
Wspaniały hymn dla zabytków! Dla innych przestroga.
Pozdrawiam