Zasada zachowania bólu

Nakłuwam swe ciało by mniej bolało,
tnę skórę, by przerwać cierpienie
Choć krew cieknie z ran, to ciągle za mało,
chociaż niewiele myśli zostało
w głowie. Wciąż krzyczy we mnie sumienie

Kości pękają, gdy dobrze uderzyć,
cierpienie ulgę przynosi
I myśl tylko jedna - by przeżyć, by przeżyć
I nie ma nic więcej, nic już nie leży
na sercu. Twe ciało już o nic nie prosi

Ból to konieczny warunek istnienia
w scenariusz życia wpisany
Lecz można wewnętrzny w fizyczny zamieniać,
zapominając o troskach, pragnieniach,
lękach. Na duszy dnie pochowanych

autor

Arth

Napisany: 2004-06-14 Dodano: 2004-06-14 14:51:55

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie