Zasypia

ubrana w majową suknię
wzniosła ręce ku niebu
czując ból w każdym włóknie
wołała: czemu?!, czemu??

i wzniosła w górę oczy
z których poczęła się łza
przez tego który dotąd z nią kroczył
a teraz sama będzie szła

wplatał swoją dłoń w jej dłoń
padł już przed nią na kolana
od zarania słodyczył się doń
i niespodzianie dopełniła się nirwana

a przecież ona mu była słońcem
darowała mu promienie
i początek stał się końcem
padły na nią demoniczne cienie

opuszcza ręce
opuszcza spojrzenie
i w udręce
opada na leśne ścielenie
jak piskorz się wije
biedne dziewczę kwili
po czole się bije
i pod wpływem chwili-

ZASYPIA

autor

Ann,

Napisany: 2008-06-26 Dodano: 2008-06-27 15:35:44

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie