Zaszło moje słońce

najdroższej Osobie Nikoli

Radość i miłość wokół rozdawała
Uśmiechem swoim słońce nam stwarzała
Było Jej pełno w każdym zakątku
Widzieliśmy ogrom szczęścia w tym
Małym dzieciątku
Spełniałem Jej życzenia ,z wielką przyjemnością
Dzieliłem się z Nią smutkiem i radością
Nagle wszystko zanikło w tragicznej szarości
Do miejsca tego w czasie będę wracał
Aż do mojej nicości.
Stefan Simlat.

autor

Stefan Simlat

Napisany: 2015-09-26 Dodano: 2015-09-26 10:33:14

Ten wiersz przeczytano 1657 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość Okazje Dzień Dziecka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie