zaufać

snują się myśli po pustym domu
kawa wypita w towarzystwie ścian
za oknem aura płacze codziennością
każdy gest obok przysparza ci ran

zostałaś sama ze swymi marzeniami
dobro odeszło wspomnienia gdzieś tkwią
kurtyna raju ciężko opadła
następna odsłona…czy ufać jej masz…

kolejny raz miłość do drzwi zapukała
mami barwami jakich nie widziałaś
naręcze krwawnika misternie utkała
rany podłości zabliźnić by chciała

nie wierzysz losowi przed życiem uciekasz
chowasz potrzeby w głębokiej szufladzie
zranione serce pragnie gram uczucia
rozum niweczy twe oczekiwanie

dzisiaj się splata z pajęczyną wspomnień
z bólem istnienia które gdzieś odeszło
czy jeszcze wierzysz wyjdziesz na spotkanie
do tej co za drzwiami cichuteńko trwa

jeśli nie spróbujesz za klamkę nie złapiesz
drzwi do twego życia nie otworzy nikt
będziesz znowu sama ze swymi myślami
z niespełnioną nadzieją z czterema ścianami

autor

OSA

Napisany: 2008-04-03 Dodano: 2008-04-03 12:43:45

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie