Zazdrość

A.H

Zmieniam otoczenie
W jaśniejącą chwile morza.
Pejzaż cichej nocy
Jak wino rozgrzewa.
A ja wciąż gonie za myślami
W popłochu tańczę z żoną magii.
A wielki mag znów zapomina
Że swą obecnością nagli diabły.
Mój umysł w nagłej chwili pada
Jak chwila, która być przestaje.
Przy czarach uczuć utrzymany
Że w gronach myśli jej
jak anioł.

Latem
w nocnej ciszy roli
ptaki zazdrości uciekają.
W popłochu myśli nadużytych
Ufając sobie i wzajemnie kochając.



2007-08-10

autor

jokasta

Dodano: 2007-10-17 19:20:28

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie