zazdroszczę ludziom
zazdroszczę ludziom prostym jak człowiek
co, co dzień rano chwali poranek
i oczy wznosząc w niebo ku słońcu
śpiewa pieśń Bogu
podziwiam ludzi prostych jak człowiek
co każdym dniem znojnym wstając o świcie
bierze krzyż swój na plecy swoje
i znów wyrusza na ciężkie boje
o każdą chwilę każdą godzinę
godnie przeżytą
na tym padole ziemskim
rozpaczy
braku nadziei
zwątpienia...
...i innych takich...
Komentarze (13)
wiersz o dążeniu do harmonii że dobro to dobro i
prawda tylko tak znaczy Piękne pragnienie Na tak!
Dobry wiersz
tej zazdrości nie należy się wstydzić ani jej zwalczać
-pokazujesz mądrość w prostocie tkwi pięknoi tego
powinniśmy sie uczyć - ładny wiersz
w prostocie właśnie zawarte jest największe
piękno-ten wiersz jest przykładem
Masz zdrowe podejście do życia , podziwiasz mądrych
ludzi , a że prostych to nie ma znaczenia.
mysle ze nie musisz im zazdroscic tylko zrobic tak jak
opisales to w pieknych slowach wiersza
Zazdroszczę i podziwiam. I prostego Człowieka i Twoja
poezje. Pozdrawiam.
każdy z nas ma swój krzyż i go nosi na dobre czy
złe...ciekawą formą napisany wiersz...
Swietny wiersz. Prawdziwy, prosty w wyrazie.
Wiersz podoba mi się,dużo w nim mądrości,ale mam
pewien niedosyt odnośnie formy samej końcówki,pomimo
tego dobrze się czyta.
Pierwsza zwrotka udana, druga juz nie tak bardzo i
zakonczenie mi sie nie podoba. A szkoda bo tak dobrze
sie zapowiadalo....
Polecam troche wiecej odwagi w pisaniu i szczypte
"pozytywnego szalenstwa" ;D
Każdy z nas ma swój krzyż,Pozdrawiam . Na tak
I znowu pięknie napisałeś o życiu, Twoje wiersze są
bardzo naturalne, ludzkie, mądre. Poruszają mnie.
To chyba "zdrowa zazdrość " - dobry wiersz.