zbudź mnie na wiosnę...

Zbyszkowi B.

i znów dzień cały
przeszedł przeze mnie

przez przepełnione
poczekalnie słów
pędzę do domu
(gdzie bywam gościem)
w pośpiechu gubię
siebie cząstkę

nie czuję już w palcach
natchnień odświętnych
ni wierszy szelestu

nie wpiszę się w pejzaż
geometrii poezji
nie ściągnę nawet
nic z Jesienina
( bo brak mi siły)

przytulę ciemność
jedyną maskotkę
i w sen zapadnę
skłuty myślami
do szpiku kości

i w sen zapadnę

zbudź mnie na wiosnę

autor

Kajka

Dodano: 2006-09-17 15:58:09

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie