zbyt rzadko
zbyt rzadko biegniesz ku mnie
z włosami zozrzuconymi na wietrze
kiedyś wciąż biegliśmy ku sobie
dziś takie gęste powietrze
zbyt rzadko myślimy o kwiatach
o łące pełnej nadziei
zbyt często złość, młode lata
a mało tak człowiek się śmieje
zbyt często ogarnia nas pustka
samotność choć razem we dwoje
zbyt często patrzymy w mrok lustra
zmieniamy maski i stroje
autor
Stachu
Dodano: 2008-11-06 00:22:58
Ten wiersz przeczytano 1181 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Jestem pod wrażeniem wiersza.Tyle w nim życiowej
prawdy."Samotność,choć razem we dwoje..."- to takie
smutne,a jednak tak bywa...
mądrze napisane, czas by robić to częściej by
odświeżyć uczucia
Piszesz o tak ważnej sprawie ,jakim jest
przyzwyczajenie w związku.Może warto coś zmienić i
odświeżyć uczucia.A ten wiersz może byc tego
początkiem , o ile druga połówka potrafi zrozumieć
jego sens. Forma wiersza wg mnie bardzo dobra
.Pozdrawiam.
smutek za uczuciem które się wypala ładny wiersz
bardzo mi się podoba Twój wiersz - ja również uważam,
że zbyt rzadko...
Zal za miloscia i bliskoscia co gdzies
z wiatrem sie rozwiala przepelnia twoje
serce,,,samotnosc we dwoje - to takie
bolesne,,,ale nie trac wiary i nadziei,,,
moze wiosenny wiatr przywieje odmiane
i wasze serca ozywi,,,mily refleksyjny
wiersz.
Samotni wśród tłumu, a nawet tylko we dwoje, to
współczesne niepokoje.
to zbyt dotyczy każdego z nas:( na +
Wielu rzeczy jest w naszym życiu zbyt mało, przede
wszystkim miłości.+
Prawda..zbyt malo mamy czasu dla siebie..mala
literowka...teraz nie widze gdzie, bo mam przykryte
komentarzem..sprawdz...cos pomysle w moim
wierszu..masz racje
Zapomiałeś że zostały jeszcze marzenia miałam tyle
marzeń
gdzie sie one podziały ?
czasem tak bywa że się wypala a dlatego ze nie byla
pielęgnowana .
Mądrze o miłości zbyt mało spontanicznej... Plusik +