* zima kamieni nie dotyka...

Jeszcze dopowiem: DZIĘKUJĘ BARDZO.

piękny
chciałam wyróżnić wersy, które mnie zachwyciły, ale
nie da się. Po prostu jest ich tyle.
Sam początek: zima kamieni nie dotyka - cudny.
A ta strofa:
A potem siedzą w szklanych oknach,
drewnieją cicho w swoich domach
i odkładają się w nich słoje
jak w starych klonach -
przepiękna.
I tak mogłabym każdy wers tego wiersza wyodrębniać i
podziwiac.
Puenta doskonała.


czytałam Pana wiersze również na innych portalach

z przyjemnością ogromną

Ale pięknie:) ukłony:)

Poruszający. Wiersz.

piękny wiersz! a ile w nim prawdy życiowej, liryka -
pierwsza klasa.

Bardzo prawdziwy ,poruszający

Piękny, melancholijny wiersz.

Dobry wieczór. Cieszę się, że wróciłeś i znowu
prowadzisz od zamyślenia do zamyślenia. Pozdrawiam :)

Dołączam do czytelników, którym spodobał się przekaz,
a puenta urzekła.
Miłego wieczoru:)

Ależ piękny wiersz! Przeczytałam z zachwytem :)
Pozdrawiam serdecznie :*)

wow. przepiękny wiersz!
wspaniała puenta.
brakuje mi jedynie podziału na strofy, przerwy na
refleksję :)
Pozdrawiam z uśmiechem

bardzo ujmujący i mimo tych kamieni ciepły w puencie

Czasami dotknie, już skruszone,
rozsadzi mrozem, rozmodlone.

Pozdrawiam Szary Wilku.

.... czytałam na głos, wiersz fantastyczny... puenta
rewelacja... ,, choć wystarczyło spojrzeć
mocniej,
zatrzymać chwilę w długim biegu
a wtedy zima się podzieli
opłatkiem śniegu… " cudo :)

bardzo mi sie podoba calosc,
poruszajaca prawdziwa tresc,

ale koncowka powala na kolana,
prostym a genialnym /oplatkiem sniegu/, ktorym dzieli
sie zima,

pozdrawiam;)